როგორც წესი, ბავშვი სიცილს ორიდან სამ თვემდე ასაკში იწყებს. მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ის თავიდანვე ხმამაღლა იცინის; თავდაპირველად ეს ხმები ხშირად სწრაფი ხველებისა და კვნესის მსგავსია. ბავშვი ჯერ კიდევ სწავლობს სახმო იოგების კონტროლს. პირველმა ხმებმა შეიძლება შეგაშინოთ და მაშინვე ვერ მიხვდებით, რომ ეს პირველი სიცილია. მაგრამ შემდეგ სიამოვნებით დაელოდებით მას.
დაბადებიდან ბავშვს მხოლოდ ყვირილი შეუძლია - ეს არის მისი პირველი გზა უფროსებთან კომუნიკაციისთვის და საშუალება მოითხოვოს ყველაფერი, რაც სჭირდება - საკვები, სუფთა საფენი, კომუნიკაცია. დროთა განმავლობაში ვითარდება როგორც ხმოვანი ძაფები, ასევე სახის კუნთების ჯგუფები, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან ღიმილსა და სიცილზე. როდესაც ახალშობილი იღიმის, ეს არ არის ემოციის გამოვლენის სურვილი, არამედ კუნთების სპონტანური შეკუმშვა, მაგრამ ორ თვეში ღიმილი უკვე შეიძლება შეგნებული იყოს.
ჩვეულებრივ, ორი თვის ასაკში ბავშვი შეგნებულად ღიმილს იწყებს, მაგალითად, როდესაც ხედავს დედას. 3 თვემდე ბავშვი აქტიურად გამოსცემს ხმებს და აკონტროლებს საკუთარ ხმას. შემდეგ ღიმილს იწყებს, რომელსაც თან ახლავს ხმები და თანდათან ჰაერის მკვეთრი ამოსუნთქვა ჩნდება. დროთა განმავლობაში ეს სიცილად გარდაიქმნება.
ჩვეულებრივ, ბავშვი ოთხიდან ხუთ თვემდე ხმამაღალ სიცილ-კისკისს იწყებს. ბევრ ნევროლოგს კიდევ უფრო მკაფიოდ განსაზღვრული საზღვრები აქვს - 20-დან 30 კვირამდე.
ხმამაღალი სიცილი უკვე ჩვეულებრივის მსგავსია და, რა თქმა უნდა, მშობლები ოცნებობენ მის რაც შეიძლება ხშირად გამეორებაზე. იმისათვის, რომ ბავშვი გააცინოთ, შეგიძლიათ სხვადასხვა ხრიკი სცადოთ. ზოგს მოსწონს, როცა დედა სახეზე ხელებს იფარებს და შემდეგ იშორებს სიტყვებით „ჭი-ტა“. ზოგიერთ ბავშვს მოსწონს მკვეთრი ფერის სათამაშოები, რომლებიც მშობლების დახმარებით მხიარული ხმებით საუბრობენ. გამოიჩინეთ ფანტაზია და ეცადეთ, ხშირად გააცინოთ პატარა ხმამაღლა.
ხანდახან ბავშვი ხმამაღალი სიცილის შემდეგ სლოკინს იწყებს. ეს ხშირად სხეულის მოუმწიფებლობითაა გამოწვეული. დიდი რაოდენობით ჰაერის გადაყლაპვის გამო დიაფრაგმამ შესაძლოა ვერ გაუძლოს დატვირთვას და კუმშვებმა სლოკინი გამოიწვიოს.
თუ თქვენი ბავშვი უკვე 4 თვისაა და ჯერ კიდევ არ იცინის, ნუ შეშინდებით - მას შეიძლება მეტი დრო სჭირდებოდეს ამ უნარის დასაუფლებლად. ნაკლები ყურადღება მიაქციეთ მეგობრების ისტორიებს, რომელთა შვილი სამი თვიდან იცინის, ხუთი თვიდან ფეხზე დგას და რვა თვიდან დადის.
თითოეულ ბავშვს განვითარების ინდივიდუალური პერიოდი აქვს და სიცილიც ასევე ბავშვის ტემპერამენტზეა დამოკიდებული. მიზეზი იმისა, რომ თქვენ არ გესმით ბავშვის პირველი სიცილი, თუმცა ბავშვი უკვე ოთხი თვის ან მეტია, შეიძლება მასთან არასაკმარისი ემოციური კომუნიკაცია იყოს. შესაძლოა, თქვენს შვილს ბევრს არ ესაუბრებით, არ ერთვებით ემოციურად დასაკმარისს არ ეთამაშებით. სინამდვილეში ბავშვს ძალიან სჭირდება ასეთი კომუნიკაცია, მისი განვითარებისთვის აუცილებელია ესაუბროთ და ეთამაშოთ.
სიცილის ნაკლებობა შეიძლება ემოციური მოუმწიფებლობის ნიშანიც იყოს, რომელიც ტვინის ორგანულ დაზიანებასთან არის დაკავშირებული. ეს ზოგჯერ გვხვდება ბავშვებში, რომლებიც მძიმე ორსულობის შემდეგ დაიბადნენ ან ჰიპოქსიას განიცდიდნენ. ნებისმიერ შემთხვევაში, თუ რამე გაწუხებთ, ყოველთვის შეგიძლიათ მიმართოთ პედიატრს ან პედიატრიულ ნევროლოგს. ისინი, მშობიარობის დროს არსებული გარემოებების გათვალისწინებით, აუცილებელ გამოკვლევას დანიშნავენ.
საგანგაშო უნდა იყოს არა თავად სიცილის არარსებობა, არამედ ის, რომ ბავშვი არ ინარჩუნებს ემოციურ და ვიზუალურ კონტაქტს მშობლებთან და განვითარებით სხვა მაჩვენებლებშიც ჩამორჩება.