მსახიობ მანანა აბრამიშვილის გარშემო განვითარებულ მოვლენებს სოციალურ ქსელში დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. საქმე ისაა, რომ მანანა აბრამიშვილმა დღეს ვრცელი ლაივი ჩაწერა და გაკიცხა კოლეგები რუსთაველის თეატრიდან, რომლებიც სპექტაკლის შემდეგ მაისურებზე საპროტესტო წარწერებით გამოვიდნენ.



მანანა აბრამიშვილის თქმით, თეატრი არ არის პროტესტის ადგილი, ამისთვის ქუჩა არსებობს და რამდენიმე მსახიობი არ უნდა საუბრობდეს თეატრის და მისი კოლექტივი სახელით.
მის ვიდეომიმართვას ბევრი მსახიობი გამოეხმაურა, მათ შორის, ნანკა კალატოზიშვილმა ასევე ვიდეო ჩაწერა საპასუხოდ. აბრამიშვილის კოლეგებმა ახსენეს მისი მსახიობი ქალიშვილი - თეკლა სულაქველიძე, რომელიც რამდენჯერმე ასევე იმყოფებოდა საპროტესტო აქციებზე.
დღის ბოლოს კი მანანა აბრამიშვილმა ქალიშვილის ვრცელი პოსტი გამოაქვეყნა შემდეგი აღწერით: "ჩემი შვილის პასუხი ყველას. ახლაც თეატრში ვარ ჯერ კიდევ და უცებ ვხედავ ჩემი შვილის პასუხს ყველას მიმართ. და დიახ! მე ბედნიერი დედა ვარ, რომ გავზარდე სწორად ჩემი ორივე შვილი და რომ ვერასდროს შეძლებს ვერავინ, ეს ყველაფერი ილუზია გახადოს!!!! ყველაფერი ამისთვის ღირს ცხოვრება და მე ვცხოვრობ. ყველა დედას და შვილებს სიკეთე... სამყაროში".
თეკლა სულაქველიძე:
- მე ვარ მსახიობი. ეს არის ჩემი გზა, ჩემი სახელი, ჩემი არჩევანი. მაგრამ აღმოვაჩინე, რომ ზოგისთვის ჩემი სახელი მხოლოდ იარაღია, რომელსაც დედაჩემის წინააღმდეგ იყენებს. დედა – ადამიანი, რომელმაც ყველაფერი მომცა – ხდება სამიზნე მათთვის, ვინც ცდილობს, ჩემით მანიპულაცია მოახდინოს, მასზე. მაგრამ ჩემი სახელი მხოლოდ მე მეკუთვნის და მას ვერავინ გამოიყენებს ჩემგან დამოუკიდებლად.
ბოლო დროის მოვლენებში მეც ვიდექი რამდენჯერმე იმ ქუჩებში, სადაც დღეს უამრავი ხმა ისმის. ვიდექი, რადგან მინდოდა საკუთარი თვალით მენახა, გამეგო, მეგრძნო. მაგრამ მალევე მივხვდი – ეს არ იყო ჩემი ადგილი. ეს არ იყო ის ბრძოლა, რომელშიც ჩემი თავი ვიპოვე. მე მიყვარს ჩემი სამშობლო, ადგილი, სადაც დავიბადე, რომელმაც შემიფარა და რომელიც უძვირფასესია ჩემთვის. როგორც კი ვიფიქრებ, რომ მას საფრთხე ემუქრება, მაშინვე ჩავერთვები ბრძოლაში, მაგრამ ჩემი თვალით ნანახმა, დამარწმუნა, რომ ეს ის ბრძოლა არ იყო, სადაც ხმალამოღებულს მინდოდა მეომა. ეს ჩემი სამშობლოს გადარჩენის ბრძოლა არ იყო. დედაჩემი თავიდანვე წინააღმდეგი იყო და ამაზე ხშირად გვიკამათია. მაგრამ რაც უნდა მომხდარიყო, ერთი რამ ყოველთვის ვიცოდი – დედაჩემი ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანია, და როგორიც არ უნდა იყოს ჩვენი აზრთა სხვადასხვაობა, ეს არასდროს შეცვლის ჩემს სიყვარულსა და პატივისცემას მის მიმართ.
ჩვენ არ ვართ ერთი ადამიანი, მაგრამ არც მტრები ვართ. დედაჩემი პატივს სცემს ჩემს აზრს, და მე – მისას. არ მჭირდება არავის დაცვა დედაჩემისგან, და არც არავის აქვს უფლება, ჩემით დედაჩემს ებრძოლოს. ის ყველაზე ძვირფასი ადამიანია, რაც ცხოვრებამ მაჩუქა და არავის არასდროს არ მივცემ უფლებას მას შეურაცხყოფა მიაყენოს და მით უმეტეს ეს ჩემი სახელის გამოყენებით განახორციელოს.
მე ვარ თავისუფალი. მე მაქვს ჩემი ხმა, ჩემი გადაწყვეტილებები, ჩემი ცხოვრება და ამას ვერავინ შეცვლის.