რატომ არის, რომ ზოგი ბავშვი ადვილად ერთვება სასწავლო პროცესში, ზოგს კი ამის გაკეთება ძალიან უჭირს? როგორ აღვზარდოთ ბავშვი მისი ფსიქოტიპის გათვალისწინებით? რატომ არის, რომ ზოგი ბავშვი ადვილად ერთვება სასწავლო პროცესში, ზოგს კი ამის გაკეთება ძალიან უჭირს?
ნერვული სისტემის მდგომარეობა განსაზღვრავს სწორედ იმას, თუ რამდენად ადაპტირდება ბავშვი გარე სამყაროსა და სხვადასხვა, იქნება ეს სასწავლო თუ სხვა პროცესების მიმართ. ამიტომაც არის, რომ ერთი და იგივე ფაქტი სხვადასხვა ბავშვმა სხვადასხვანაირად შეიძლება აღიქვას, შესაძლოა ერთისთვის ესა თუ ის მოვლენა ტრავმის მომგვრელი აღმოჩნდეს, მეორესთვის კი - აბსოლუტურად ჩვეულებრივი.
ყველზე საინტერესო ის გახლავთ, რომ არსებობს შერეული სახის ფსიქოტიპიც: შესაძლოა თქვენ საკუთარი შვილი ორი ან მეტი ტიპის დახასიათებაში ამოიცნოთ, ეს ნუ შეგაშინებთ, უფრო მეტიც, ეს ნორმალურია, უბრალოდ ამ შემთხვევაში უნდა განსაზღვროთ, რომელი ტიპია წამყვანი.
ასეთ ბავშვებს სკოლის გარდა სხვა გატაცებები და მისწრაფებები გააჩნიათ. უფრო მეტიც, სწავლის პროცესი ხშირად ხელსაც კი უშლის მათ ძირითად გატაცებას.
ასეთი ტიპის ბავშვი მშობელმა მუდმივად უნდა აკონტროლოს, რათა არ ჩამორჩეს სასწავლო პროცესს.
ასეთ ბავშვებს სხვა ბავშვებთან კომუნიკაციის სურვილი არც ისე დიდი აქვთ. ისინი აფასებენ ისეთ ადამიანებს, ვისგანაც რამე ახლის სწავლა ან გაგებაა შესაძლებელი.
ასეთი ბავშვის აღზრდის დროს ყურადღება უნდა მიექცეს მის მორალურ პრინციპებს, წინააღმდეგ შემთხვევაში შესაძლოა ჩამოუყალიბდეს განცდა, ვინც ძლიერია ის მართალია.
ასეთ ბავშვებს ძალიან უყვართ ყურადღების ცენტრში ყოფნა. არიან ძალიან არტისტულები. გაკვეთილებზე მოუსვენრობით გამოირჩევიან, ცდილობენ ყოველთვის საკუთარი კომენტარები ჩართონ და დააფიქსირონ განსხვავებული აზრი. არის შემთხვევები, როდესაც არ იციან გაკვეთილი ან კითხვაზე სწორი პასუხი, თუმცა ხელს მაინც იწევენ. მათი მიზანია, რომ შეამჩნიონ.
შრომისმოყვარეობით არ გამოირჩევიან, ხშირად იცვლიან წრეებსა თუ კლასს, თუ პირველები არ არიან, იქ გაჩერება არ მოსწონთ.