"ზუსტად ვიცი, მომავალში მრავალშვილიანი მამა ვიქნები", - ამბობს იუმორისტი გივი პაპავა. როგორ იხსენებს შვილთან შეხვედრის პირველ წამებს, როგორი იყო მისი ემოცია, რა ესმის ხოლმე საკუთარ თავზე, რა დროს "ფეთქდება", როგორი ადამიანები აკვირვებენ, რას ნანობს და რას გააკეთებდა, ძალიან ბევრი ფული რომ ჰქონდეს? - ამ ყველაფერს მის მიერ დასრულებული წინადადებებიდან შეიტყობთ.
- დაბადების თარიღი...
- ...1994 წლის 3 დეკემბერი.
- ბავშვობაში მინდოდა გამოვსულიყავი...
- ...მსახიობი. ტელევიზორის ყურება მიყვარდა. მაინტერესებდა, რა ხდებოდა ეკრანს მიღმა, როგორ კეთდებოდა ის ყველაფერი, რასაც ვუყურებდი. პროფესიით მსახიობი არ ვარ, ტურიზმის ფაკულტეტი მაქვს დამთავრებული. მსახიობობა ყველაზე საინტერესო პროფესია მგონია, მრავალფეროვანი ცხოვრება შეიძლება გქონდეს.
- ჩემზე ამბობენ...
- ...დაბალიაო, რასაც ყურადღებას არ ვაქცევ, თუმცა მაინც ვთვლი, რომ არაკორექტულია. ახლობლები პიროვნული თვისებებიდან ჩემს უჟმურ ხასიათზე მიანიშნებენ. არადა, ეს "უჟმურობა" ძალიან არ მსიამოვნებს. ასეთი მხოლოდ მაშინ შეიძლება ვიყო, როცა ძალიან, ძალიან, ძალიან დაღლილი ვარ. ეს თვეში ერთხელ ან ორჯერ ხდება.
- ცხოვრებას თავიდან რომ ვიწყებდე...
- ...ისეთ ქვეყანაში დავიბადებოდი, სადაც ადამიანებს მეტი პერსპექტივა აქვთ. ვაცნობიერებ, ეს წინადადება ცოტათი არაპოპულისტურია, მაგრამ მგონია, ასე ბევრი ფიქრობს, უბრალოდ, არ ამბობენ. ჩემი სამშობლო არავისზე ნაკლებად არ მიყვარს.
- ჩემი პირველი წარმატება...
- ...სკოლის წლებში იყო, როცა ხონის თეატრში მივედი, იქ რეჟისორი პეტრე ჩარგეიშვილი "ჰელადოსს" დგამდა, კასტინგი გავიარე და ხონის თეატრის დასში მოვხვდი.
- ჩემს წარმატებაში ყველაზე დიდი წვლილი მიუძღვის...
- ...ბებიას და ბაბუას, ისინი მაქსიმალურად მეხმარებოდნენ, მათ შორის ფინანსურადაც. ხელს მიწყობდნენ, მევლო რეპეტიციებზე, არ მზღუდავდნენ და ბევრი ადამიანისგან განსხვავებით, არასდროს უთქვამთ: იუმორი რად გინდა? რა უნდა მოგიტანოს? რაში უნდა გამოგადგესო? იგივე მხარდაჭერა მქონდა მშობლებისგან, მაგრამ მათ უნდოდათ უფრო "სერიოზული" პროფესია ამერჩია.
- ბედნიერი ვარ, რომ...
- ...მყავს მეუღლე და შვილი. გაბრიელი იმ ასაკშია, უკვე ლაპარაკს სწავლობს, ყოველ წუთს გვახარებს და გვაბედნიერებს. მასთან გატარებული ყოველი დღე სხვადასხვანაირია. სამსახურში დიდ დროს ვატარებ, მაგრამ ვცდილობ დაველაპარაკო, ხმა გავაგონო. შაბათ-კვირას მე ვუვლი, ვუცვლი, ვაჭმევ, ვათამაშებ...
- ჩვენი პირველი შეხვედრა...
- ...ეს ემოციების ზღვა ყველა ადამიანმა უნდა განიცადოს. ადრე ექიმის და ნემსის გაკეთების მეშინოდა, მაგრამ მშობიარობას დავესწარი. სულ მეგონა, ვერ გავუძლებდი, მაგრამ ბოლომდე მეუღლის გვერდით ვიყავი. ის განცდები დღემდე მომყვება და ახლაც ტანში მაჟრიალებს. მეგონა, მეც მაშინ ვიბადებოდი. ყველა მომავალ მამას ვურჩევ, დაესწრონ შვილების დაბადებას და ეს საოცარი წუთები არ გამოტოვონ, თავს თუ აარიდებენ, ბევრ რამეს დაკარგავენ.
- ყოველთვის მაქვს სურვილი...
- ...მრავალფეროვანი ცხოვრება მქონდეს. არ ვიყო მხოლოდ სამსახურზე დამოკიდებული. სულ მინდა, ბევრი საქმე ვაკეთო, თან ჩემთვის საინტერესო იყოს. განაგრძეთ კითხვა