ბავშვების კლასგარეშე ლიტერატურით დაინტერესება როგორც მასწავლებლების, ასევე მშობლების გამოწვევაცაა. მათ უფროსები ხშირად უკითხავენ წიგნებსა თუ სასკოლო მასალას. თუმცა, რამდენიმე მშობელმა ისიც გვითხრა, რომ მე-12 კლასელ შვილებსაც თავად უკითხავენ სასწავლო მასალასა და ლიტერატურას. ფაქტი კი ბავშვების სიზარმაცით ახსნეს.


ნინო მალუტაშვილი:

- მე, როგორც მასწავლებელი, ვიყენებ წაკითხვის მეთოდს, თუმცა ბოლომდე არ ვუკითხავ. ჩემთვის ეს არის ერთგვარი ინტრიგა, ინტერესი, რომელიც ბავშვს შეიძლება ამ ფორმით გაუჩინო. წაუკითხო დასაწყისი და არ წაუკითხო დასასრული ან რაიმე ამის მსგავსი. ერთ-ერთი სტრატეგიაა, რომელიც სხვა ყველა სტრატეგიის მსგავსად, ან ამართლებს, ან არა. ასევე, როდესაც უფროსები ვუკითხავთ ბავშვებს, გააჩნია, ამას რა განწყობით და რა დამოკიდებულებით ვაკეთებთ. თუკი ჩვენ ვეტყვით, "აი, ნახე, მე შენ გიზიარებ იმას, რაც მომეწონა", მაშინ კარგია. მაგრამ, თუ მას ეზარება და მათ ნაცვლად ვაკეთებთ ამას, მაშინ ეს არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება. ერთი მხრივ, ამ ქმედებას შეიძლება აუდიო წიგნის დატვირთვა ჰქონდეს და მათში აღვძრათ ინტერესი და სურვილი, რომ დამოუკიდებლადაც წაიკითხონ, მაგრამ თუ დავიწყებთ მათთვის საშინაო დავალების პირობის, ამოცანების ან სკოლისთვის მოსამზადებელი ნებისმიერი მასალის კითხვას, ეს იგივე იქნება, რომ მათ ნაცვლად ვიცხოვროთ.

ირინა კრავჩენკო:

- უფროსკლასელის კლასგარეშე ლიტერატურით დაინტერესება, როგორც წესი, უფრო რთულია ხოლმე, ვიდრე დაბალკლასელების შემთხვევაში, იმიტომ, რომ უფროსკლასელები უკვე მკითხველები არიან ან არ არიან. თუმცა, რთულთან ერთად, საინტერესო პროცესიცაა. უფროსკლასელებში მე-8-მე-11 კლასის მოსწავლეებს ვგულისხმობ, რადგან მე-12 კლასელთა დიდი ნაწილი მთლიანად საგამოცდო პროგრამის მომზადებაზეა გადართული. ვცდილობ, შევთავაზო ისეთი წიგნები, რომლებიც თემატიკიდან გამომდინარე, აინტერესებთ, რომელი პრობლემებიც აქტუალურია და რომლებსაც განიხილავს მათი თაობა. გარდა ამისა, ყველაზე საინტერესოა იმ ფილმებისა და სერიალების მსგავსი შინაარსის წიგნების შეთავაზება, რომლებსაც ისინი აქტიურად უყურებენ და ძალიან უყვართ. ეს ოპტიმალური ვარიანტია. ბუნებრივია, ამ პროცესში საყოველთაო ჩართულობა არ მაქვს, მაგრამ ამ მეთოდით შედეგზე გასვლა, ვფიქრობ, შესაძლებელია. როცა 100%-დან 60-70% უკვე მითითებული წიგნებისა და ავტორების მკითხველია, კარგ შედეგად ითვლება.
გარდა ამისა, ძალიან კარგი იქნება, თუ მასწავლებელი ინტერტექსტუალურ ჭრილში განიხილავს ქართულ ტექსტებს: მოსწავლეებს გააცნობს ქართული პრობლემატიკის საერთაშორისო რეზონანსს, ასევე იმას, როგორ ასახავს იმავე პრობლემას ინგლისელი ავტორი, როგორ დასვა იგივე საკითხი ფრანგულმა ლიტერატურამ და ასე შემდეგ. ვფიქრობ, მოსწავლეებს ამ გზით უფრო მეტი პარალელის გავლება შეეძლებათ და პროცესიც უფრო საინტერესო იქნება.
რაც შეეხება მშობლების მიერ მასალის წაკითხვას, ვფიქრობ, ყველაზე ნაკლებეფექტური მეთოდია, რადგან ბავშვები პასიურები ხდებიან და მშობლებიც მთელი შემეცნების პროცესში ვერ იქნებიან სუფლიორის როლში. შესაბამისად, ეს მეთოდი დათვურ სამსახურს ჰგავს.

თამარ იაკობაშვილი