"ტრა­გე­დია, რო­მე­ლიც გვტკი­ვა და არას­დროს დაგ­ვა­ვი­წყდე­ბა... ჩვენ, სოფი ნი­კო­ლე­იშ­ვი­ლის თა­ნაკ­ლა­სე­ლე­ბი, დღეს ვი­ღებთ სამ­ძი­მარს, რად­გან ეს სა­ში­ნე­ლი ტკი­ვი­ლი ჩვე­ნი ცხოვ­რე­ბის ნა­წი­ლად იქცა. მად­ლო­ბას ვუხ­დით ჩვე­ნი სკო­ლის ყვე­ლა მოს­წავ­ლეს, რომ­ლე­ბიც ჩვენ გვი­სამ­ძიმ­რე­ბენ, მად­ლო­ბა ჩვე­ნი სკო­ლის უმ­ცროსკლა­სე­ლებს და ზო­გა­დად მოს­წავ­ლე­ებს, რომ­ლებ­მაც ჩა­შა­ლეს ყვე­ლა სა­ხის სა­გა­ზა­ფხუ­ლო ღო­ნის­ძი­ე­ბა... მწუ­ხა­რე­ბა უსა­ზღვროა. ვფიქ­რობთ, სი­ტყვებ­საც არ აქვთ იმ­ხე­ლა ძალა, რომ ოჯახს თა­ნაგ­რძნო­ბა გა­მო­ვუ­ცხა­დოთ... ფაქ­ტობ­რი­ვად, ჩვენც ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ვართ. დიდ ტრა­გე­დი­ას ათა­სი მით­ქმა-მოთ­ქმა მოჰ­ყვა. გვეს­მის უამ­რა­ვი ჭორი, რაც გა­მოწ­ვე­უ­ლია იმით, რომ ჩვენ ვე­ლო­დე­ბო­დით გა­მო­ძი­ე­ბის დას­რუ­ლე­ბას და ამი­ტომ არ ვა­კე­თებ­დით კო­მენ­ტა­რებს. სა­გუ­ლის­ხმოა, რომ თვითმხილ­ვე­ლე­ბი ვართ და ბუ­ნებ­რი­ვია, რე­ა­ლო­ბა ჩვენ­გან უნდა გა­ი­გოს სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ. სიმ­ძაფ­რის გამო (თუმ­ცა, ამ­ბა­ვი ისე­დაც მძაფ­რია!) მე­დია ჭრის კად­რებს და არ აწ­ვდის სა­ზო­გა­დო­ე­ბას სრულ ინ­ფორ­მა­ცი­ას, რო­მე­ლიც უნდა იტევ­დეს სი­მარ­თლეს.ამი­ტომ ჩავ­თვა­ლეთ აუ­ცი­ლებ­ლად ყვე­ლა და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ პირს მი­ვაწ­ვდი­ნოთ ჩვე­ნი ხმა, რო­გორ დატ­რი­ალ­და ეს ტრა­გე­დია ჩვენს თვალ­წინ...(კი­დევ ვი­მე­ო­რებთ, ეს ჩვე­ნი დიდი ტკი­ვი­ლია!).