თეკლა ხოსიტაშვილს რამდენიმე თვის წინ მძიმე დაავადება დაუდგინდა და ამ ხნის განმავლობაში, ოჯახთან ერთად, უამრავი ადამიანი იბრძვის მის გადასარჩენად. ის ახლა ბუდაპეშტში განაგრძობს მკურნალობას. როგორია ბავშის მდგომარეობა ახლა და რა თანხა სჭირდება მას მკურნალობისთვის, თეკლას დედა, ანანო ქვლივიძე გვიყვება.
- ბავშვი 5 თვის იყო, როდესაც მოვიდა პასუხი, რომ მას სჭირდა სპინალური ამიოტროფია. გადავწყვიტეთ საფრანგეთში წასვლა და მაშინვე დავიწყეთ საბუთების შეგროვება. ჯერ ერთი, დიაგნოზის გადამოწმებაც გვინდოდა იმიტომ, რომ ქართული მედიცინა ბევრ რაღაცაში ცდება ხოლმე. მეორე, საქართველოში ვერანაირად ვერ უმკურნალებდნენ. თავად დიაგნოზი საქართველოში, გენეტიკის ეროვნულ ლაბორატორიაში, დაუსვეს. მე მაინც მეპარებოდა ეჭვი, ცალკე თემაა, ქართველი ექიმები როგორ ცდილობენ ავადმყოფობისას ფული "გამოცინცლონ" მშობლებს. ავიღეთ ბილეთები პარიზის მიმართულებით.
სანამ წავიდოდით, ბავშვი ცუდად გახდა და მოხვდა ციციშვილის კლინიკაში. როგორც აღმოჩნდა, ჰქონდა ბრონქების ანთება. დაახლოებით 12 დღე იწვა კლინიკაში და ისინი გვეუბნებოდნენ, რომ შეიძლებოდა ნებისმიერ დროს დამძიმებულიყო სიტუაცია და რაკი გადაწყვეტილი გვქონდა წაყვანა, რაც მალე წავიყვანდით მით უკეთესი. თუმცა, ექიმი იმასაც გვეუბნებოდა, "რისთვის მიგყავთ საზღვარგარეთ, ჩვენც შეგვიძლია ერთი-ორი წელი ვაცოცხლოთ ბავშვიო“. მშობლისთვის ეს ძალიან მძიმე მოსასმენია, რომ გეუბნებიან პატარა ბავშვზე, რამდენიმე წელი ვაცოცხლებთ, არ არის პრობლემაო. თუმცა, როდესაც მშობელს გადაწყვეტილი აქვს, რომ ბავშვი წაიყვანოს, ექიმი ვერანაირად ხელს ვერ შეუშლის. ხელწერილიც დამაწერინეს და ბავშვის მდგომარეობა იძლეოდა საშალებას, რომ წაგვეყვანა.
მაშინ არ იყო მართვით სუნთქვაზე, ოთხჯერ გადაუღეს რენტგენი და ფილტვებში არაფერი ჰქონდა, მარტო ბრონქების ანთება ჰქონდა და უტარებდნენ შესაბამის მკურნალობას. როდესაც წავედით, წავიყვანეთ ჩვენი ახლობელი ექიმიც, რომ გართულების შემთხვევაში იმედიანად ვყოფილიყავით. სპეციალურად ავიღეთ ისეთი ბილეთი, რომ სტამბოლში ცოტა ხანს შესვენება გვქონოდა, რათა ბავშვისთვის მოგვევლო. სტამბოლამდე ბავშვმა უპრობლემოდ იფრინა. თუმცა, როდესაც სტამბოლიდან პარიზის მიმართულებით ჩავსხედით, ცოტა ხანში გახდა ცუდად. პულსი დაეცა და, ფაქტობრივად, შვილს ვკარგავდი. სასოწარკვეთილი ვიყავი, მაგრამ ჩემი მეგობარი ექიმი, რომელიც თან გვახლა, ძალიან დაგვეხმარა. ასევე, მგზავრებს შორის აღმოჩნდა ერთი ექიმი ქალი, რომელმაც ბავშვს ჩაუტარა გულის მასაჟი და ხელახლა გამიცოცხლეს შვილი. ამის შემდეგ, თვითმფრინავის ადმინისტრაციამ მიიღო გადაწყვეტილება, რომ უნდა დამსხდარიყვნენ უახლოეს აეროპორტში. უახლოესი აეროპორტი აღმოჩნდა ბუდაპეშტის აეროპორტი. ავარიულად დაეშვა, წინასწარ გამოიძახეს სასწრაფო დახმარება და რეანიმაციაში წაგვიყვანეს. ბავშვს სჭირდებოდა ხელოვნური სუნთქვა და იმ დღიდან მოყოლებული დავუკავშირდით უამრავ კლინიკას მსოფლიოში მასშტაბით, მაგრამ როგორც კი იგებენ დიაგნოზს, ან პირდაპირ გვთხოვენ ფულს, მაგალითად ამერიკის ერთ-ერთმა კლინიკამ მილიონი დოლარი მოგვთხოვა, ან ირიდებენ თავიდან და გვეუბნებიან, რომ ბავშვს იმდენად რთული დაავადება სჭირს, რომ აზრი არ აქვს და ჯობს, შევეშვათ მკურნალობაზე ფიქრს. მე ვიცი ძალიან ბევრი ბავშვი, რომლებსაც იგივე დიაგნოზი დაუსვეს და გარკვეული წინსვლები არსებობს. ეს მკურნალობის კურსი აჩერებს დაავადების პროგრესს. მთავარია შეჩერდეს დაავადება და მერე ნელ-ნელა ფიზიოთერაპიით, მასაჟებით ბავშვები ძლიერდებიან, რაც უფრო ადრე დაიწყებენ მკურნალობას, უკეთესია.
- რთული მშობიარობა იყო, საჭირო გახდა ვაკუუმის ჩარევა, რომ ბავშვი დაბადებულიყო. ბავშვი არ ამოძრავებდა ხელებსა და ფეხებს. ამოძრავებდა მარტო მარცხენა ხელს და სხვა კიდურები გაჩერებული ჰქონდა. ექიმებმა გამოიკვლიეს და მითხრეს, რომ არის "დუნე ბავშვის " სინდრომით და დავაცადოთ ცოტა ხანს, რომ გამოყოჩაღდესო. თუმცა, დამიბარეს 2 კვირაში და ჩავუტარეთ კვლევა და ყველაფერი რიგზე იყო. შემდეგ მირჩიეს, რომ მივსულიყავით ნევროლოგთან. მანაც იგივე გვითხრა, რომ შესაძლებელი იყო ბავშვი ნელ-ნელა წინ წამოსულიყო. მით უმეტეს, ჩვენ ვამჩნევდით, რომ მარჯვენა ხელს ნელ-ნელა უკვე ამოძრავებდა და პირთანაც მიჰქონდა და უფრო ვაბრალებდი რთულ მშობიარობას. შემდეგ გავაკეთეთ კვლევა ამ დაავადებაზე. პასუხი დადებითი იყო და მაშინვე დავიწყეთ წასასვლელად მზადება, თუმცა იმედი მაინც მქონდა, რომ ჩემს შვილს არ სჭირდა ეს ყველაფერი. ბუდაპეშტში ჩავუტარეთ კვლევა და იგივე დადასტურდა, ბავში 4 თვეა რეანიმაციაშია და ხელოვნურ სუნთქვაზეა. ხელებსაც მცირედ ამოძრავებს, თუმცა ეს იმის ბრალიცაა, რომ ამდენი ხანია წევს, არც ვასეირნებთ და არც ხელში აგვყავს.
- 400 000 ევრო სჭირდება წლიურად. თუმცა, ეს მინიმუმია, ერთი ნემსი ღირს 86 000 ევრო, ამას ემატება 19% საკომისიო და კიდევ რეანიმაციის ხარჯები. ჩვენ, ამ ეტაპზე, 150 000 ევრო გვაქვს შეგროვილი, ადამიანების დახმარებით, მაგრამ სამწუხაროდ, ეს საკმარისი არ არის, ჩვენ არ შეგვიძლია ვიყიდოთ ერთი ნემსი. ერთ ნემსს რომ გავუკეთებთ, ორ კვირაში შემდეგი უნდა გავუკეთოთ და ერთ თვეში მომდევნო ორი ნემსი და იმდენად მალე უწევს, რომ თუ ერთიანად თანხა არ გვეჭირა ხელში, ის კლინიკები უარს გეუბნებიან.
- მე ყოველთვის მჯეროდა სიკეთის და ადამიანების ძალის, მაგრამ თეკლას ამბავმა კიდევ უფრო მეტად მიმახვედრა, რამდენად კეთილი ადამიანები არსებობენ ქვეყნად. მწერენ სრულიად უცხო ადამიანები, მეხმარებიან ფინანსურად თუ მორალურად, ყველანაირად გვერდში მიდგანან და ბევრჯერ ცრემლებიც წამომსვლია. მიუხედავად იმისა, რომ რთულ სიტუაციაში ვარ ღმერთმა დამანახა რამდენად კარგი ადამიანები ვართ ქართველები. ერთ მუშტად შეკვრა და საერთო მიზნისთვის ბრძოლა შეგვიძლია. ღმერთმა მომცეს იმის შესაძლებლობა, რომ რაღაცით მეც გადავუხადო ამ ადამიანებს სიკეთე.
დახმარების მსურველებმა შეგიძლიათ თანხა ჩარიცხოთ:
საქართველოს ბანკი: GE36BG0000000018377200
swift კოდი - BAGAGE22 (საზღვარგარეთიდან გადმორიცხვის მსურველებისთვის)
მიმღები: ანანო ქვლივიძე
36001049567 პირადი ნომერი
თიბისი ბანკის ანგარიში:
GE62TB7713745061100069
მიმღები: ნინო ხოსიტაშვილი
36001049648 პირადი ნომერი
paypal: Ladoener@gmail.com
თამარ იაკობაშვილი