მიუხედავად იმისა, რომ ქართულ კინოში ფეხი გვიან შედგა, მაინც მოახერხა რეჟისორების ყურადღება მიეპყრო და მონაწილეობა მიეღო ისეთ ფილმებში, როგორიცაა: „ფეოლა", „ცოტნე დადიანი", „ლაზარეს თავგადასავალი", „პირველი მერცხალი", „სამანიშვილის დედინაცვალი", „ყვარყვარე", „დათა თუთაშხია", „კაპიტნები", „რაჭა, ჩემი სიყვარული" და სხვა. თუმცა, მანამდე იყო კინოდებიუტი ფილმში „არაჩვეულებრივი გამოფენა". ეს 1968 წელს მოხდა და რომ არა ელდარ შენგელაია, დიდი ალბათობით მსახიობი ვასილ ჩხაიძე პროვინციაში ჩარჩებოდა და არ დაიბადებოდა ქართული ფილმის ისეთი გამორჩეული და დასამახსოვრებელი პერსონაჟები, როგორიცაა პიპინია ერისთავი და ქრისტეფორე მგალობლიშვილი...
ფილმში ცოლ-ქმრის პერსონაჟებს მსახიობები გურამ ლორთქიფანიძე და ვალენტინა ტელეჩკინა განასახიერებენ. მათი ოჯახის თავი კი მაღალი ჭაღარა, ულვაშიანი კაცია - პიპინია ერისთავი, იგივე ვასილ ჩხაიძე, რომელიც ფილმის გადაღებისას უკვე 60 წელს იყო გადაცილებული.
გურამ ლორთქიფანიძე ჩემი ასისტენტი იყო და არ ვფიქრობდი, აგულის როლზე ამეყვანა. გურიაში ჩასულებს საოცარი სახლი დაგვხვდა, ზღაპრებში რომაა, ისეთი. გამოვიდა კაცი, რომელიც ისეთივე ჩაცმული იყო, როგორიც შემდეგ ფილმშია. ფაქტობრივად, მის ჩაცმულობაში ბევრი არაფერი შეგვიცვლია. გურამი და ვასილ ჩხაიძე ერთად რომ დავინახე, მივხვდი, რომ ესენი აგული და მამამისი პიპინია იყვნენ. ვასილ ჩხაიძემ მთავარ როლზე უარი მითხრა, ეპიზოდში ვითამაშებო. შევეცადე გადამერწმუნებინა და თბილისში დავიბარე. როცა ჩამოვიდა, რკინიგზის სადგურში გურამი დახვდა და პირდაპირ კინოსტუდიაში მოიყვანა. სინჯებს რომ ვუღებდით, კაცი გაქვავდა. მივხვდი, განათებას და მსგავს გარემოს არ იყო შეჩვეული. ჯერ სხვებს გადავიღებ, თქვენ დამელოდეთ და მერე ჩვენ ვცადოთ-მეთქი, - ვუთხარი ბატონ ვასოს. ასეც მოვიქეცი და მოგვიანებით კიდევ გადავიღე. ეტყობა, შეეჩვია გარემოს და აი, მაშინ უკვე კარგი ნამუშევარი გამოვიდა. ის იყო, რომ მას ხმა არ უვარგოდა და მეორე რეჟისორის, რამაზ შარაბიძის რჩევით, გახმოვანებისას ეროსი მოვიწვიეთ. ეროსისთან დამოკიდებულება განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო ჩვენი შემოქმედებისათვის. მან "არაჩვეულებრივ გამოფენაში" პიპინია და შემდეგ "შერეკილებში" ქრისტეფორე მგალობლიშვილის პერსონაჟები გაახმოვანა. მისი ხმა გადამწყვეტი გამოდგა"...
როგორც ცნობილია, მას შემდეგ, რაც ვასილ ჩხაიძე კინოში მოხვდა, ეროსი მანჯგალაძის გარდა, მის რამდენიმე პერსონაჟს გოგი გეგეჭკორი ახმოვანებდა. მსახიობი საკუთარი ხმით მხოლოდ თითო-ოროლა ფილმში მეტყველებდა.
ამ დროისთვის ელდარ შენგელაია იმდენად კარგად იცნობდა ვასილ ჩხაიძის შესაძლებლობებს, რომ როცა რეზო გაბრიაძესთან ერთად ფილმის სცენარზე მუშაობდა, წერის პროცესშივე იცოდა, რომ ამ მხატვრული ფილმის ერთ-ერთი მთავარი გმირი სწორედ ვასილ ჩხაიძე იქნებოდა. ფილმი რეზო გაბრიძის წიგნის "უცხო ჩიტის" მიხედვით შეიქმნა და ვასილ ჩხაიძესთან ერთად, მასში მონაწილეობდნენ: არიადნა შენგელაია, ბორის წიფურია, აბრეკ ფხალაძე, მერაბ ელიოზიშვილი, კაკო ბაქრაძე, გრიგოლ ტყაბლაძე და სხვანი.
2013 წელს, ვასო ჩხაიძის გარდაცვალებიდან თითქმის 30 წლის გასვლის შემდეგ, ელდარ შენგელაიამ მეგობრებთან ერთად მსახიობის ნეშტის მუხათგვერდის სასაფლაოდან დიდუბის პანთეონში გადასვენება ითავა და ვასილ ჩხაიძე ეროსი მანჯგალაძის გვერდით დაკრძალეს.
მსახიობი ადრე დაქვრივდა, მისი მეუღლე პროფეიით ექიმი გახლდათ და მათ ერთი ვაჟი გიორგი ჰყავდათ. მას თეატალური უნივერსიტეტი ჰქონდა დამთავრებული და რამდენიმე ფილმში იყო გადაღებული. სამწუხაროდ გიორგი 2000 წელს გარდაიცვალა. ფილმში „ცისფერი მთები“ გიორგი ჩხაიძე შუქრის როლს განასახიერებს და ეს უჟმური პერსონაჟი, მთელი ფილმის განმავლობაში მაყურებელს ფრანგული ენის შესწავლის მცდელობით ამახსოვრებს თავს...
ანა კალანდაძე
ჟურნალი "გზა"