სოციალურ ქსელში იზიკო გოგრიჭიანის ვიდეო გავრცელდა, სადაც მან დედამთილს ნანატრი ფეხმძიმობის ამბავი ამცნო. ვიდეოს ინტერნეტსივრცეში დიდი გამოხმაურება მოჰყვა. მით უმეტეს, რომ ტექსტიც არანაკლებ ემოციური ახლდა:
"ბევრი ვიფიქრე, დამედო თუ არა ეს ვიდეო და მაინც გადავწყვიტე, მეჩვენებინა თქვენთვის... ვიდეო არ იყო ფართო წრისთვის გათვლილი, მხოლოდ ოჯახისთვისაა, მაგრამ ვისაც სურვილი გექნებათ, უყურეთ ჩემი დედამთილის რეაქციას. იქამდე კი გეტყვით, რომ როდესაც სასაჩუქრე ქილებს ვამზადებდი ხოლმე, სულ მთხოვდა, ერთი ქილა მისთვისაც გამეკეთებინა, სადაც ჩავწერდი, თუ რას ფიქრობდნენ მისი შვილები და რძლები, მისი საყვარელი ადამიანები მასზე. ყველაზე თბილი ადამიანია, ვისაც ვიცნობ და მზრუნველი, ზრუნავს ყველაზე და ყველაფერზე, მისი ზრუნვა ამ პაწაწა ვიდეოშიც ჩანს დედამისის მიმართ. სხვა თუ არაფერი, მან საკუთარი შვილი აღზარდა საუკეთესოდ და ჩემთვის როგორც ქალი იდეალურია, ეს თავად უკვე იცის და უცხო არ იქნება ჩემგან ეს სიტყვები... იმედია ვიდეოს დადების შემდეგ არ გამლანძღავს, რომ არ იყო მოწესრიგებული და კოპწია".
ვიდეოს შემდეგ რამდენიმე თვე გავიდა. სამწლიანი თანაცხოვრების შემდეგ წყვილი ბიჭუნას ელოდება, რომელიც იანვარში მოევლინება ქვეყანას.
იზიკო გოგრიჭიანი:
- კერძო რეპეტოტორი ვარ, მყავს ჩემი მოსწავლეები, რომლებიც უზომოდ მიყვარს. პარალელურად მაქვს ჩემი სამყარო - ვაკეთებ ხელნაკეთ ნივთებს, აქსესუარებს და საკმაოდ წარმატებული გვერდიც მაქვს. ეს ჩემი განტვირთვის საშუალება იყო, თუმცა უკვე სამი წელია პატარა ბიზნესად ვაქციე.
მყავს უსაყვარლესი მეუღლე, ერთ სკოლაში ვსწავლობდით და, რაც თავი მახსოვს, შეყვარებულები ვართ. 14 წლიდან ერთად ვართ. ფაქტობრივად ბავშვობიდან ერთად ვიზრდებით. ოჯახის შექმნა არ ვიჩქარეთ. 10 წელი შეყვარებულები ვიყავით. 24 წლის ასაკში შევქმენით ოჯახი და ძალიან ბედნიერი ვარ, სწორი არჩევანი რომ გავაკეთე. პროფესიით მეხანძრე-მაშველია. მოგეხსენებათ, რთული პროფესიაა, სულ დაძაბული ვარ, თუმცა მეამაყება, ხალხის სამსახურში რომ ვხედავ.
როცა ოჯახი შევქმენით, გვინდოდა ფინანსურად მყარი ოჯახი გვქონოდა და არავის დასახმარებელი არ ვყოფილიყავით. ამიტომ გადავწყვიტეთ, ცოტა ხანი ბავშვზე არ გვეფიქრა. დაოჯახებიდან სამი წლის შემდეგ საკუთარი ფინანსებით შევიძინეთ ბინა და დავიწყეთ ბავშვზე ფიქრი. უკვე მზად ვიყავით ამ პასუხისმგებლობისთვის, თუმცა ისე გადიოდა თვეები, ორსულად არ ვრჩებოდი. ძალიან განვიცდიდი. ვფიქრობდი დაკარგულ სამ წელზე და თავს ვიდანაშაულებდი. უკვე ექიმის ძებნას ვიწყებდი, რომ ტესტმა დადებითი აჩვენა.
მერი ბლიაძე