"ცოტა ხნის წინ ჰოლივუდის კინოაკადემიაში ჩავირიცხე, სადაც სწავლა 47.000 დოლარი ღირს. ზოგი მსაყვედურობს კიდეც, - თუ ფული არ გქონდა, ასეთ კონკურსზე რატომ გახვედიო?! ანუ, მათი აზრით, საკუთარი უნარ-ჩვევებისა და ნიჭის გამოცდის უფლებაც არ გვქონია ეკონომიკურად შეჭირვებულებს. მოხდა ის, რასაც არ ველოდი, რადგან არც ასეთი მაღალი წარმოდგენა მაქვს საკუთარ თავზე... "განსაკუთრებული ნიჭიერებისა და სამსახიობო უნარების გამო, გრიცხავთ ელიტურ ჯგუფში", - მალევე მომწერეს აკადემიიდან. ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, დავფრინავდი სადღაც ზეცაში, რომლისგანაც უცებ დავენარცხე... მიწას კი არა, უფსკრულს, რომ ამ ნიჭისა და უნარის განსავითარებლად საჭირო ფული არ მაქვს. 19 წლამდე ისე მოვედი, რომ არასდროს დამიწუწუნია მატერიალური გაჭირვების გამო. ჩემს ოჯახს ფული თუ არ ჰქონდა, სიყვარული ჰქონდა, სითბო და მზრუნველობა. აფხაზეთიდან ჩემი დევნილი მშობლები თავიანთ შემოსავალს 3 შვილის კარგ და განათლებულ ადამიანებად აღზრდაში დებდნენ. სჯეროდათ, რომ განათლება საუკეთესო კაპიტალია. ჰოდა, სხვა რეალობას შევეჯახეთ.
როგორია, როდესაც ათასებიდან გამოგარჩევენ, სიზმრად გექცეს კინოაკადემიაში სწავლის პროცესი და უფულობა გიმსხვრევდეს ოცნებას?!. მესმის, რომ ადამიანებს ჯანმრთელობის მდგომარეობის შელახვისას ყველანი ვეხმარებით, ეს ჩემი ადამიანური ვალდებულებაცაა. მაგრამ მას შემდეგ, რაც კინოაკადემიიდან წერილი მივიღე, თვითონაც ავად ვარ ოცნებით... ოცნებით ავადმყოფობა ისეთი მტანჯველი ყოფილა, იქნებ სჯობდეს კიდეც, რაიმე ორგანული დაავადება მჭირდეს... ხანდახან ვფიქრობ, ნეტავ აკადემიის კომისიას არ გამოვერჩიე, ელიტურ კი არა, რიგით ჯგუფში არ ჩამრიცხავდა და არც ამხელა გულისტკენა მექნებოდა ჩემი მატერიალური მდგომარეობის გამო. ახლა უფრო გავიაზრე, რა საშინელებაა უფულობა, რომელიც თურმე განათლებასაც, ადამიანობასაც, ნიჭიერებასაც თავისი უზარმაზარი ბრჭყალებით კრავს და ახრჩობს.
და მაინც, თითოეული თქვენგანის სასწაულის იმედი მაქვს.
ამ პოსტს ვწერ იმ იმედით, რომ 3,5-მილიონიან ქვეყანაში 47.000 მოქალაქეს ვიპოვი, ვინც 1 დოლარით დამეხმარება სწავლის დაფინანსებაში. მთავარია, ჩემმა თხოვნამ ძალიან ბევრ ადამიანამდე მიაღწიოს. ცალკე აღებული 1 დოლარი თითქოს არაფერია, მაგრამ ძალიან დიდია, როცა ერთიანდება და კიდევ უფრო დიდი ხდება მორალურად, რომ ეს ჩემმა თანამემამულეებმა შემაძლებინეს, რომ ეს ჩემმა ხალხმა შეძლო. ერთად მოვახდინოთ სასწაული".
ეს სოციალურ სივრცეში გავრცელებული 19 წლის ნიკოლოზ ბოლქვაძის პოსტია, რომელიც ძნელია, ყურადღების გარეშე დატოვო. "გზა" მეტი დეტალის გასარკვევად წარმატებულ ახალგაზრდას დაუკავშირდა.
ნიკოლოზ ბოლქვაძემ ქუთაისში, ოქროს მედალზე დაამთავრა სკოლა. ზაქარია ფალიაშვილის #2 სამუსიკო სკოლის ვოკალურ განყოფილებაზე სწავლაც წარმატებით დაასრულა. ამჟამად 80%-იანი გრანტით სწავლობს ლიეტუვაში არსებული ამერიკული უნივერსიტეტის (Lჩჩ Iნტერნატიონალ Uნივერსიტყ), ფსიქოლოგიის ფაკულტეტის მეორე კურსზე. იქვე მუშაობს კიდეც. მიუხედავად იმისა, რომ თეატრალურ წრეზე არ უვლია და არც გამოცდილება აქვს, თურმე ყოველთვის ოცნებობდა მსახიობობაზე და სწორედ ახლა საუკეთესო შანსი მიეცა: ამერიკის დრამატული ხელოვნების აკადემიაში მის გაგზავნილ აპლიკაციას მალევე მოჰყვა დადებითი პასუხი. სამოტივაციო წერილის, დრამატული და კომედიური შინაარსის მონოლოგების წარდგენის გარდა, ნიკოლოზის სარეკომენდაციო წერილების ავტორები ლიეტუვას უნივერსიტეტის ერთ-ერთი ლექტორი და ვოკალის პედაგოგი ნანა დოღონაძე გახლდნენ. როგორც ნიკოლოზი თვლის, მათმა დახასიათებამ დიდი გავლება მოახდინა აპლიკაციის შეფასებისას.
აქვე გეტყვით, რომ 1884 წელს დაარსებული ამერიკის კინოაკადემია მდებარეობს ნიუ-იორკსა და ლოს-ანჯელესში. თუ უახლოესი კვირების განმავლობაში თანხის მობილიზება მოხდება, ნიკოლოზი ლოს-ანჯელესში, ჰოლივუდში, ზამთრის სემესტრიდან დაიწყებს სწავლასა და იქვე ცხოვრებას. სწავლა ორწლიანია. ერთი წელი 37 ათასი დოლარი ღირს, ხოლო 12 ათასი დოლარი სტუდენტური საცხოვრებლისთვისაა განსაზღვრული.
ნიკოლოზ ბოლქვაძე:
- მხარდაჭერის სურვილით, ბოლო ორი თვის განმავლობაში, სრულიად მოულოდნელად და უცნაურად ჩნდებიან ჩემ გარშემო ადამიანები. როგორც კი აკადემიიდან ჩარიცხვის შესახებ ინფორმაცია მივიღე, დახმარების სურვილი ბევრმა გამოთქვა. ჩემთვის სრულიად უცნობმა ქალბატონებმა - მარი ბერძენაძემ და ანა მანაგაძემ ორგანიზება გაუწიეს ჩემი მხარდაჭერის პროცესს. როცა ჩემი ამბავი გაშუქდა, ქალბატონი ანა იმავე დღეს მობილურით დამიკავშირდა. სწორედ იმ დღეს მომიწია თბილისში იმ ბინის დაცლამ, სადაც ვცხოვრობდი და მან, იმ მომენტში ჩემთვის სრულიად უცნობმა ადამიანმა, თავის სახლში ცხოვრება შემომთავაზა. ახლა დროებით ქალბატონი ანას ბინაში ვცხოვრობ. ხოლო ქალბატონი მარის ინიციატივით, ჩამოყალიბდა საქველმოქმედო მოძრაობა "1 დოლარი ნიკოლოზისთვის". დაახლოებით ერთ თვეში უნდა მოხდეს თანხის მობილიზება. ცოტა დრო მაქვს და სწორედ ამიტომ ვღელავ, თორემ სხვა შემთხვევაში ალბათ ასე არ ვინერვიულებდი. სწავლა 2021 წლის 2 იანვარს იწყება. განაგრძეთ კითხვა