"ვუფრთხილდები რეპუტაციას. დიდი ოჯახი მყავს, არ მინდა, ვინმეს ჩემ გამო შერცხვეს, დისკომფორტი შეექმნას", - ამბობს ოთარ ტატიშვილი. რას გვთხოვს თითოეულ ჩვენგანს, რა ესმის ყველაზე ხშირად საკუთარ თავზე, რით იყო მისთვის 2020 წელი გამორჩეული და რატომ შეხვდა ახალ წელს ბათუმის პორტის გაყინულ დარბაზში? - ამ ყველაფერს მის მიერ დასრულებული წინადადებებიდან შეიტყობთ.
- დაბადების თარიღი...
- ...1971 წლის 30 ნოემბერი.
- ბავშვობაში მინდოდა გამოვსულიყავი...
- ...მუსიკოსი. ასე რომ არ მოხდა, ჩემი ბრალია. რამდენი პედაგოგიც მომიყვანეს, საათობით ინსტრუმენტთან ჯდომა დავიზარე. ეს პროფესია ოცნებაში მინდოდა, რეალურად კი, როცა მეგობრები ეზოში ბურთს აგორებდნენ, თვალი და გული მათკენ გამირბოდა. ახლა ვნანობ, მაგრამ გვიანია.
- ცხოვრებას თავიდან რომ ვიწყებდე...
- ...და ეს ჭკუა მქონდეს, აუცილებლად მუსიკოსი გამოვიდოდი.
- ბედნიერი ვარ, რომ...
- ...მყავს ოჯახი, მეუღლე, შვილები, შვილიშვილები, ძმა, დედა, კარგი მეგობრები...
- ყოველთვის მაქვს სურვილი...
- ...რაც შეიძლება მეტი ურთიერთობა მქონდეს მეგობრებთან, რაც ახლა განსაკუთრებით აქტუალური გახდა. მათთან ურთიერთობის დეფიციტი პანდემიამდეც მქონდა. სულ გადარბენაზე ვიყავი, ყველგან მისვლას ვერ ვახერხებდი. ჩემი გრაფიკის გამო ბევრი შეხვედრა, დაბადების დღე და ლამაზი საღამო გამომიტოვებია.
- პატიება შემიძლია, თუ...
- ...წარმოუდგენელ სისასტიკესთან, მკვლელობასთან არ გვაქვს საქმე. ამისგან ღმერთმა დამიფაროს, პატარა წყენების პატიება კი იოლად შემიძლია. როგორც ყველა, შეცდომებს მეც ვუშვებ, როცა ვაანალიზებ, მერე ბოდიშის მოხდა ნამდვილად არ მიჭირს.
- როცა მომავალზე ვფიქრობ...
- ...პირველ რიგში, ჩემს შვილებზე, შვილიშვილებზე, მეგობრების შვილებზე ვფიქრობ - როგორ იცხოვრებენ, რა პრობლემების წინაშე იქნებიან, რა დალაგდება, რა გამოსწორდება, როგორი ქვეყანა ექნებათ?.. რომ დავბერდები, მინდა, პატარა ეზოიანი სახლი მქონდეს, სადაც ჩემს მოხუც მეუღლესთან ერთად ვიცხოვრებ, შვილები, შვილიშვილები მოვლენ, გაგვახარებენ. აუცილებლად მეყოლება ძაღლი, რომელთან ერთადაც ვისეირნებ. მოვუსმენ მუსიკას, წიგნებს წავიკითხავ, ფილმებს ვუყურებ. ბანალურია, არა?.. არაფერი განსაკუთრებული არ მინდა.
- ვნანობ...
- ...რომ არ ვისწავლე და მუსიკოსი არ გამოვედი. უჰ! ისეთი კარგი დირიჟორი ვიქნებოდი, რომ... ვინც ამ საქმეს აკეთებს, ყველასი მშურს, ამ შურს გინდა თეთრი დაარქვით, გინდა შავი და გინდა - ვარდისფერი.
- სიყვარული - ეს...
- ...ის განცდაა, რისთვისაც ჩვენი პლანეტა შეიქმნა. სიყვარულზე დგას დედამიწა. ამ უბედურების ჟამს, როცა გარშემო ამდენი ხილული და უხილავი მტერია, ამდენი სიძულვილია, მაინც მგონია, რომ სიყვარული გვაცოცხლებს, გვშველის და მომავალშიც გვიშველის.
- ვრისკავ...
- ...ყოველდღე, როცა სამსახურში მივდივარ. ექიმობა რთული პროფესიაა. ამ შემთხვევაში მხოლოდ ვირუსსა და პანდემიას არ ვგულისხმობ. როცა ექიმი ხარ და დიაგნოზს სვამ, როცა პაციენტის მკურნალობას იწყებ, დიდი რისკია. ყოველთვის ყველაფერი ისე ხომ არ მიდის, როგორც წიგნებში წერია. სამწუხაროდ, მედიცინა ლოგიკური ყოველთვის არ არის. ექიმების საქმიანობას სტრესული ფონი თან სდევს. ყველა რთული ოპერაცია სიცოცხლის წამებს გვართმევს.
- ვამაყობ...
- ...მშობლებით, ძმით, რომელიც ჩემზე უმცროსია, მაგრამ მისგან ბევრ რამეს ვსწავლობ. ვამაყობ ჩემი ოჯახით, მეუღლით, შვილებით. არასდროს ჩემი შვილების ქცევის გამო არ შემრცხვენია.
- მეშინია...
- ...ომის, საომარი სიტუაციის, იარაღის. არასდროს მქონია სურვილი, იარაღი მქონოდა. ზოგიერთი კოლექციონერია, ამ ინტერესში ცუდი არაფერია, მაგრამ მე იარაღი მხოლოდ ფილმებში მომწონს, რეალურ ცხოვრებაში - არ მინდა.
- ჩემს გარეგნობაში შევცვლიდი...
- ...უკვე აღარაფერს: წონაში დაკლება მინდოდა და 42 კილოგრამი უკვე დავიკელი.
- ვუფრთხილდები...
- ...რეპუტაციას. დიდი ოჯახი მყავს, არ მინდა, მათ ოდესმე ჩემ გამო დისკომფორტი შეექმნათ.
იხილეთ სრულად