"ჩემს ცხოვრებაში ყოფილა ეპიზოდები, როცა სავარჯიშოდ წასვლა მეზარებოდა, არ მინდოდა, მაგრამ მამაჩემის ერთი გამოხედვა საკმარისი იყო, რომ რეპეტიციაზე წავსულიყავი. დღეს ამისთვის მადლობელი ვარ", - ამბობს მოცეკვავე მზია ორველაშვილი, რომელიც დედა მცირე ასაკში გახდა. აღიარებს, რომ მშობლების მხარდაჭერის გარეშე გაუჭირდებოდა. სწორედ დედ-მამის წყალობით, მარტოხელა დედობა მისთვის რთული არ არის: მოცეკვავე 2 შვილს ზრდის და საქმეშიც წარმატებულია...
- მგონია, ყველა ქალს, რომელიც დედა ხდება, უკვე სხვანაირი გრძნობა ეუფლება, მისთვის სულ სხვანაირი ცხოვრება იწყება...
- რამდენი წლის იყავი, როცა დედა გახდი?
- 17-ის. ბავშვის დაბადების პროცესი არ მახსოვს, რადგან ცუდად ვიყავი და მართვით სუნთქვაზე გადამიყვანეს, მაგრამ როგორც კი შვილი დავინახე, მაშინვე განსაკუთრებული სიხარული და სიყვარული ვიგრძენი.
- ბავშვის დაბადებამდე გიფიქრია, როგორი დედა იქნებოდი? დედობისთვის მოემზადე?
- ლევანიკო (უფროსი შვილი) რომ გაჩნდა, ჯერ კიდევ თოჯინებით ვთამაშობდი. არ მიფიქრია, ხვალ-ზეგ გავთხოვდები და შვილი მეყოლება-მეთქი. ყველაფერი ისე უცებ მოხდა, რომ ამისთვის მზად არ ვიყავი... მისი გაზრდა მარტოს მომიხდა. ჩემი მშობლები ძალიან დამეხმარნენ. ვაღიარებ, დედაჩემი ჩემი შვილისთვის მეორე კი არა, "პირველი დედაა". მე და ლევანიკოს მამა ჩემი ორსულობის პერიოდშივე დავშორდით ერთმანეთს... ბავშვს მამასთან ჩვეულებრივი ურთიერთობა აქვს. ძალიან უყვარს. მამამისის ოჯახის წევრები ყურადღებას აქცევენ. აღარ იციან, რა გაუკეთონ... ბავშვსაც ძალიან უყვარს ისინი.
- მამასთან ურთიერთობა უმცროს შვილსაც აქვს?
- კი, რა თქმა უნდა, ჩვეულებრივად. ჩემს შვილებს მამასთან ურთიერთობას არასდროს დავუშლი, რადგან ბავშვს მამაც სჭირდება და დედაც - ორივე გვერდით უნდა ჰყავდეს.
- როგორი ურთიერთობა გაქვს შვილებთან?
- მე და ლევანს თითქმის არასოდეს გვიჩხუბია. გვიკამათია, შენიშვნაც მიმიცია, მაგრამ ძალიან ვმეგობრობთ. მგონი, უფრო მეტად მეგობრული ურთიერთობა გვაქვს, ვიდრე დედაშვილური.
- გარდატეხის ასაკისთვის დამახასიათებელი პრობლემები თუ ახასიათებს?
- თურმე, გარდატეხის ასაკს სხვადასხვანაირი პრობლემა ახასიათებს. ლევანს ჰაერის უკმარისობა დაეწყო, მაგრამ ამას ყოველგვარი დაძაბულობის გარეშე ვუმკლავდებით... ძალიან გულთბილი ბავშვია.
- უხერხულ შეკითხვებს თუ გისვამს, რაც გაბნევს?
- კი. ამას წინათ, ისეთი რაღაც მითხრა, რომ ცოტა არ იყოს, დავიბენი, თუმცა ვუპასუხე. ბავშვმა მითხრა: - დე, როდესაც ცოლის მოყვანას დავაპირებ ან შეყვარებული მეყოლება, იცოდე, აზრს შეგეკითხები. თუ არ მოგეწონება, იმ გოგოსთან არ ვიქნებიო. ამასთან დაკავშირებით, მან ჩემი აზრი კარგად იცის: ვინც შეუყვარდება და ვისთანაც ბედნიერი იქნება, მასზე უფროსი ასაკის ან შვილიანიც რომ იყოს, გართულება არასოდეს მექნება. მთავარია, ერთმანეთი უყვარდეთ, ჩემი შვილი ბედნიერი იყოს. ლევანიკოს სწორედ ასე ვუპასუხე: - ვინც გაგაბედნიერებს, მეც ის მეყვარება და თქვენი ბედნიერებით მეც ბედნიერი ვიქნები-მეთქი.
- შეყვარებული ხომ არ არის და ასეთი პასუხის მოსმენა სურდა?
- ეტყობა, ასეა, მაგრამ ჯერ ძალიან არ ჩავძიებივარ... მგონია, კარგი დედამთილი ვიქნები.
- როგორც მახსოვს, ცეკვის მიმართ ინტერესს შენი უფროსი ვაჟიც იჩენდა...
- ცეკვას თავი დაანება, აღარ უნდა. ახლა ამბობს, რომ სწავლას უნდა მიხედოს და უნივერსიტეტში, ბიზნესის მართვის ფაკულტეტზე ჩააბაროს.
- ცოტა რამ უმცროსი შვილის შესახებაც გვითხარი - როგორი ბიჭია?
- გიჟი და გადარეულია, ვერ ვაჩერებთ. ვაღიარებ, ჩვენს ოჯახში ასეთი ენერგიული ბავშვი პირველადაა. სახლში ყველაფერს გვინგრევს. უკვე ძალიან რთული ხასიათი აქვს. თუ რაღაც არ მოსწონს, მაშინვე "მუშტებზე გადმოდის". 2 წლის და 5 თვისაა.
- თავად როგორი ბავშვი იყავი?
- დედაჩემი ამბობს, რომ უზომოდ წყნარი ვიყავი, მაგრამ 3 წლისას ჩაიდნიდან ადუღებული წყალი გადამესხა და მას შემდეგ ხასიათი შემეცვალა: ენერგიული, ემოციური, კომუნიკაბელური გავხდი. მერე ვეღარ დავწყნარდი - კი მიცნობ, როგორიც ვარ (
იცინის)...
განაგრძეთ კითხვა