"დავაგვიანე და ეზოში ბურთის სათამაშოდ ჩასული მეათეკლასელი მიწას მივაბარე..." მრბოლელ მევდულ მელაძის და ყოფილი ჟურნალისტის, სალომე გველესიანის ოჯახს დიდი ტრაგედია დაატყდა თავს. მათი 16 წლის ბიჭი თბილისთან ახლოს ავტოავარიას ემსხვერპლა. ტკივილი იმხელა იყო, ოჯახთან მიახლოებაც კი ეძნელებოდა მათი სევდის გამზიარებლებს.
"ვერც ვდებ ამ საშინელ ამბავს აქ, ვერც ვერაფერს ვწერ სალომეს და მევლუდის ტრაგედიაზე. ღმერთო, მიეცი ძალა, არ მოკვდნენ ამ დიდი განსაცდელისგან.... საშინელება მოხდა და განადგურებულები ვართ ყველა" - წერდა ამ ფაქტით შეძრწუნებული ეკა ხოფერია.
"ასე მგონია, ამ ქალაქის ყველაზე ფერადმა ნაწილმა ჩავიცვით შავი ყველაზე ციმციმა, ფოიერვერკული, კისკისა, ლამაზი, კეთილი გოგოს ტრაგედიის გამო. ყველაზე რისკიან, გამბედავ, თავზეხელაღებულ (ერთი შეხედვით) ხალხს შეგვეშინდა.
დავიზაფრეთ.
ეს დღეები განსაკუთრებით ჩავეხუტებით შვილებს, დედმამიშვილებს, მეუღლეებს, შეყვარებულებს და არ გავუშვებთ შორს და დავღლით ყურადღებით.
მერე გავაგრძელებთ ისევ ცხოვრებას და ფერებიც დაბრუნდება. ყველასთან... გარდა...
გული გამისკდა, როგორი შავ-თეთრი იყო დღეს ყველაზე ნათელი გოგო ჩვენ შორის..." - ეს მაცაცო კევლიშვილის სიტყვებია.
ზოგადად, ძნელია ასეთ ვითარებაში მოძებნო სათანადო სიტყვა, იმიტომ რომ ამ აუხსნელ ტკივილს ვერაფერი ხსნის და აყუჩებს.
მიუხედავად ამხელა ტრაგედისაა, მევლუდ მელაძემ გამონახა ძალა და თავადაც მიუძღვნა პოსტი ამ ამბავს:
"ჩემი ნიკუშა აღარ მყავს! თავს ვერ ვპატიობ. ალბათ მისთვისაც და ყველასთვის ათასგზის უნდა ამეხსნა, რომ უკანა სავარძელზე ჯდომა და უკიდეგანოდ სწორი გზა ვერაფერი გარანტიაა, როდესაც სიჩქარეც უკიდეგანოდ მაღალია. უნდა ამეხსნა, რომ არ არის სირცხვილი უარი თქვა სასიკვდილო თამაშებზე, უნდა მეყვირა, რომ უფროსებს გადაემალათ ავტომობილების გასაღებები თინეიჯერი ბავშვებისთვის, უნდა მებღავლა, რომ ყველა BMW პოტენციური მკვლელია და მასთან ახალგაზრდების მიკარება მათი სამიზნედ ამოღების ტოლფასია. დავაგვიანე და ეზოში ბურთის სათამაშოდ ჩასული მეათეკლასელი მიწას მივაბარე. მოსისხლე მტერსაც არ ვუსურვებ ამ სიმწარის გემოს გაგებას"...
თეკლა ჟვანია