"სკოლა რომ დავამთავრე, ძალიან ფუმფულა ვიყავი. ყველა მაშინდელი სურათი გავანადგურე" - სოფო ბედია - მშობლები

მომღერალ სოფო ბედიას ვთხოვეთ, სკოლის "ბოლო ზართან" დაკავშირებული ემოციები გაეხსენებინა: როგორ ჩაიარა ღონისძიებამ, როგორი დრო გაატარა ბანკეტზე და აშინებდა თუ არა ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადასვლა...

- სკოლის დამთავრება ჩემთვის ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადასვლა, სტუდენტობის მოლოდინი იყო... მიუხედავად იმისა, რომ კლასელები ურთიერთობას დღემდე ვაგრძელებთ, სკოლაში სწავლის პერიოდს თავისი ხიბლი და ლაზათი აქვს - ნოსტალგია მეუფლება ხოლმე.

- ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადასვლა ხომ არ გაშინებდათ კიდეც?

- ნამდვილად არა. ყოველთვის წარჩინებული მოსწავლე ვიყავი. საერთოდ, ძალიან ოპტიმისტი ვარ, ცუდზე არასდროს ვფიქრობ... სტუდენტობისთვის ვემზადებოდი, ყველაფერს პოზიტიურად ვუყურებდი.

- "ბოლო ზარის" საღამოში აქტიურად მონაწილებდით?

- რასაკვირველია. მახსოვს, საბავშვო ბაღიდან მოყოლებული ყოველთვის აქტიური ვიყავი - ცეკვით, სიმღერით... ეს ყველაფერი ძალიან ლამაზი იყო!.. სკოლა 22 წლის წინ დავამთავრე. მაშინ ასეთ ამბავს რესტორნებში დიდად არ აღნიშნავდნენ. მგონი, კლასელის სახლში შევიკრიბეთ, მანამდე სკოლაში "ბოლო ზარის" ოფიციალური ცერემონია გვქონდა. დამრიგებელთან შეთანხმებით, ღონისძიებაზე ცეკვის, სიმღერის ნომრებიც იყო. მე და ჩემი ძმა კლასელები გახლდით. საღამო ერთად მიგვყავდა. ძალიან კარგი იყო! რა თქმა უნდა, ვიმღერეთ კიდეც - ამის გარეშე ღონისძიება არ ჩაივლიდა (იღიმის).

- ვიცით, პაროდირების ნიჭი გაქვთ. მასწავლებლების პაროდიებს არ აკეთებდით?

- მაშინ მასწავლებელს პაროდიას ვინ გაუბედავდა?! ძალიან დიდი ასაკისაც არ ვარ, მაგრამ ჩემი მოსწავლეობის პერიოდში, მასწავლებლის მიმართ მეტად მოწიწებული დამოკიდებულება გვქონდა. ახლა პედაგოგი დიდთან დიდია, პატარასთან - პატარა. ეს თემა უფრო მეტად განვითარდა, რაც კარგია, მომწონს...

- სკოლის ბანკეტისთვის კაბა როგორ შეარჩიეთ?

- ბანკეტის ამბავი არ გამახსენოთ, რადგან 87 კილოგრამს ვიწონიდი. სკოლა რომ დავამთავრე, ძალიან ფუმფულა ვიყავი. ყველა მაშინდელი სურათი გავანადგურე. მგონი, ერთი ფოტო დედაჩემმა გადამალა, რომ არ ვნახო და არ გავანადგურო (იცინის). მეუბნებიან, - მაინც ლამაზი იყავიო, მაგრამ არ მომწონს. ყველა ფოტო ამიტომ გავანადგურე.

- იმ პერიოდში გარეგნობასთან დაკავშირებული მიუღებლობა გქონდათ?

- კომპლექსიანი არასოდეს ვყოფილვარ. უშნო მსუქანი მართლა არ გახლდით. უბრალოდ, იმაზე მეტი წონის ვიყავი, ვიდრე შეიძლებოდა, სკოლის მოსწავლე ყოფილიყო. ყოველთვის იმას ვიცვამდი, რაც მიხდებოდა, მაგრამ მაინც, ახლა რომ ვუკვირდები, წონაში საკმაოდ "კარგად" ვიყავი და რაღაც პროტესტის განცდები მაქვს, რა თქმა უნდა, თუმცა მაშინ არ მიმაჩნდა, რომ ჩემი ზედმეტი წონა რაღაც "ისეთი" ამბავი იყო... წონას დღემდე ვებრძვი, რომ არ მოვიმატო და სულ ფორმაში ვიყო. ჩემი თავი ყოველთვის მომწონდა, მაგრამ დღევანდელი გადმოსახედიდან, ის პატარა, პუტკუნა სოფო არ მომწონს, რადგან ჩვეულებრივზე მეტი წონის იყო, თორემ დანარჩენი ყველაფერი კარგად მქონდა (იცინის). განაგრძეთ კითხვა