"ჩემი ცოლის დაქალებში" ტასიკოს როლს 17 წლის ნინი ცაგარეიშვილი ასრულებს. ამბობს, რომ ეს პერსონაჟი სულ სხვა გოგოა, მისგან ძალიან განსხვავებული. აქვს თუ არა მასთან რაიმე საერთო, რას ფიქრობს პერსონაჟის პრობლემაზე, რომელიც ამავდროულად მისი თაობის პრობლემაც არის, რა სამომავლო გეგმები აქვს და რა ინტერესები? - ამ ყველაფერზე ნინი თავის პირველ ინტერვიუში გულახდილად გვესაუბრა.
- გულწრფელი ვიქნები და გეტყვი, რომ მომწონს, პოპულარობა ჩემთვის ახალი "მდგომარეობაა", მიუჩვეველი ვარ. ქუჩაში რომ მივდივარ და ადამიანების მზერას ვგრძნობ, ბოლომდე ვერც კი აღვიქვამ და ვიაზრებ, რომ ოდნავ ცნობადი გავხდი და მზერა ჩემკენ არის მომართული.
- ჩემი პერსონაჟის სახელს მეძახიან, - "ტასიკო!" სულ მეცინება. ვამბობ, რომ ის პერსონაჟია, მე სხვა ვინმე ვარ (იცინის). გუშინ ჩემს დას კონცერტი ჰქონდა, ერთი გოგო მოვიდა და ფოტოს გადაღება მთხოვა.
- 17 წლის ვარ, წელს სკოლას ვამთავრებ, აბიტურიენტი გახლავართ. ვმღერი კლასიკურ ვოკალს - ეს ის მიმართულებაა, რომელსაც მინდა მომავალში გავყვე. 4 წლიდან ვცეკვავ ქართულს, სუხიშვილებში დავდივარ. ჩემი ძალიან დიდი სურვილი და მიზანია, ანსამბლის მოცეკვავე გავხდე. რაც შეეხება სამსახიობო გამოცდილებას: ეს ჩემი პირველი როლია. თუ შევძლებ, საკუთარი თავი ამ სფეროში განვავითარო, ძალიან გამიხარდება.
- პირველად თეატრალურში მინდა ჩავაბარო, სამსახიობოზე, ამის შემდეგ ვაპირებ კონსერვატორიაში ჩაბარებას. ბოლო 2 წელია, რაც თეატრალურში ჩაბარების სურვილი გამიჩნდა, ახლა ჩემს ცხოვრებაში ეს როლი რომ გამოჩნდა, მეტად დავრწმუნდი, რომ ეს ნაბიჯი აუცილებლად უნდა გადავდგა, ინტერესი გამიმძაფრდა.
- XXI საუკუნეში, ჩემი ასაკის სოფლელ და ქალაქელ ბავშვებს შორის დიდი სხვაობა აღარ არის. სერიალში კილოც კი არ მაქვს, ასე რომ, არ მიჭირს. სოფლის და ქალაქის თემას ჩვენ ძალიან ცუდად აღვიქვამთ, ასე არ შეიძლება.
- რაჭაში, ამბროლაურში და ვგიჟდები ჩემს სოფელზე, ისე მიყვარს. სხვავა ძალიან ლამაზია. ოჯახს არც ერთი ზაფხული არ ჩაგვიგდია, ყოველ წელს დასასვენებლად სოფელში დავდივართ. იქ მცხოვრებლებსა და თბილისელებს შორის არანაირი განსხვავება არ არის.
- თხილამურებით სრიალი მიყვარს, ცხენით ჯირითი. ბავშვობაში 7 წელი ვიოლინოზე დავდიოდი და მერე გადავედი კლასიკურ ვოკალზე. არ ვიცი, ვიოლინოზე სიარულს თავი რის გამო დავანებე. დღესაც ვუკრავ, ჩემს ჭიას ვახარებ.